Mazatlan, Creel en Chihuahua
Door: ilsevanmierlo
Blijf op de hoogte en volg Ilse
20 April 2012 | Mexico, Chihuahua
Lieve Hollanders van me,
Hopelijk hebben jullie jullie paaseieren mogen zoeken onder een lekker lentezonnetje, voordat het druilige regenweer ons land weer grijs kleurde.
In het katholieke Mexico is Pasen, of Semana Santa, zoals het hier heet, een hele happening en de scholen krijgen dan ook 2 weken vrij! Hiervan heb ik natuurlijk even goed geprofiteerd. Ik heb weer een nieuw deel van Mexico leren kennen, het Noorden en de kust van Sinaloa dit maal. Hieronder een uitgebreid verslag.
Mijn lieve roomie en vriendin Karen is inmiddels mijn vaste reismaatje geworden. We hebben elkaar inmiddels heel goed leren kennen. Zo heb ik ontdekt dat Karen precies om de 5 uur honger krijgt, of we nu de hele dag in de bus zitten of met zware rugzakken sjouwen, ik kan precies voorspellen wanneer ze honger krijgt.
Maar goed, onze reis voor Semana Santa dus. De vraag was: waarheen?? Eigenlijk was het plan om met onze Duitse freundin naar het Zuiden te reizen (Chiapas, Oaxaca), maar zij was hem donderdagnacht als gesmeerd om een vriend van het vliegveld te halen, terwijl Karen en ik nog les hadden vrijdag. Karen was daar best pissig om en bovendien miste ze behoorlijk haar vrienden en familie in Chihuahua en dus wilde ze niet meer naar het Zuiden, maar naar het Noorden, naar huis! Ik protesteerde, ik wilde wel mooie plekken van Mexico zien en had al veel nare verhalen gehoord over het Noorden. We kwamen tot het volgende compromis: we zouden er een trip van maken. Het strand van Mazatlan zag er erg uitnodigend uit en op de route lag de Copper Canyon, wat mij heel vet leek. Zo namen we de bus naar Mazatlan waar we 3 dagen en twee nachten genoten van het strand, de Pacifische Oceaan en het uitgaanscentrum. El Pacifico is echt supermooi, op het strand enorme gekleurde schelpen en aangespoelde dode exotische zeebeesten en palmbomen en de zonsondergang is een plaatje, want de zee is in het Oosten. De barren zijn superhip, Bora Bora, was mijn favoriet en de stad zat vol met studenten die hun Semana Santa goed benutten, net als wij! Met pijn in het hard verliet ik Mazatlan om naar Chihuahua te gaan, maar aldaar was het ook een en al feest. De vrienden van Karen zijn echt super ' buena onda' en ze gaven feesten om Karen (en mij ook een beetje) welkom thuis te heten. Die feesten zijn in hun huizen, overigens, wat wel tof is, want de familie feest gewoon mee en broertjes en zusjes nodigen hun vrienden ook weer uit en zo is het wel een dolle boel! Van de 'inseguridad', de onveiligheid en het geweld heb ik niks, maar dan ook niks gezien. Wel heb ik de angst meegemaakt die in de stad heerst. Dit uit zich in strenge huisregels van Pa en Ma. Karen woont, zoals de meeste studenten in Chihuahua, nog thuis. Als ze uitgaat moet ze om 1.00 's nachts thuis zijn en ze mag nooit alleen de straat op, tenzij in haar autootjes met de deuren op slot snel even langs bij een vriendin. En dan nog bellen ze ieder uur op om te vragen waar ze is, wat ze doet en met wie. Ik voelde me heeeel erg onvrij en opgesloten, want ik ben natuurlijk gewend om in mijn piso in Nijmegen te doen en laten wat ik wil en hier en Mexico ben ik al helemaaaal zo vrij als een vogel. Even slikken voor mij dus, helemaal omdat ik het echt oneerlijk vind dat het broertje van Karen, Javier, 15 jaar oud, wel gewoon laat thuis mag komen of bij vrienden blijven crashen na feesten of spontaan het huis kan verlaten zonder gedetailleerd verslag van wat ie gaat doen. Dat is ook wel de cultuur van het Machismo, dat mannen zich wel redden in de samenleving en vrouwen bescherming nodig hebben. Karen zegt dat ze pas onafhankelijk van haar ouders kan leven als ze trouwt met een man. Maaaarrr dat is in Chihuahua, nu leeft Karen net zo vrij als ik in Guanajuato, voor haar dus echt een hele ervaring om net zo lang in de kroeg te kunnen hangen als je zelf wil!
Dussss na de feestdagen nog een week vakantie. Op naar de montañas van Copper Canyon! We boekten een nacht in een supergoedkoop hostel in het mooiste bergdorpje van de wereld: Creel. Daar huurden we een mountanbike en we gingen vol goede moed de bergen in. Flink trappen, maar ooo wat was het de moeite waard! We kwamen aan bij een meer, dat zo leek het, langwerpig was. We besloten een rondje om het meer te maken en terug te keren naar het dorp, dat leek wel een mooie route. Maar wat bleek halverwege, het meer was niet langwerpig, er was nog een enorm stuk aan vast, als in de vorm van een hoekstuk. Bovendien hield het bergpaadje ermee op en moesten we improviseren en onze bici over rotsen tillen en heftige afdalingen maken (want omkeren is voor mietjes). Ooo wat waren we blij en opgelucht toen we na 3 uur de hoofdweg zagen liggen en dus wisten hoe we terug moesten komen bij het dorpje. Ander hoogtepunt in Crees was het zien van indigenas, volkeren die nog leven zoals voor de Spanjaarden Mexico binnenvielen, die leefden in grotten. Ze leefden van hun kunstwerken die ze tradioneelgewijs maken en verkopen in het dorpje aan toeristen en ze hebben auto's, niet te geloven, hartstikke groot en hip. Deze indigenas hebben wel geld, in tegenstelling tot de indigenas die in Guanajuato op de straat hun maaltijd bij elkaar bedelen of drie appels en een avocado verkopen. En toch leven de indigenas in grotten en ze lijken daar erg gelukkig mee te zijn! Het is hoe ze al eeuwen leven en dat willen ze niet veranderen. De indigenas in het algemeen in Mexico zijn dus mensen die volgens het volksregister niet bestaan en veel mexicanen zouden graag zien dat ze ook echt verdwijnen, want ze zijn straatarm, leven van het stukje grond dat de regering ze ooit gegeven heeft en hebben geen scholing of enige kans op een baan. Echt heel onmenselijk vind ik, hoe deze volkeren behandeld worden, als beesten! Dus ik was erg onder de indruk van de rijke indigenas die in de grotten in Creel leefden. De 7000 bewoners van het bergdorpje accepteren bovendien deze indigenas wel en zien ze wel als een medemens, in tegenstelling tot de Guanajuatenses. In Creel liepen de indigenas trots rond in hun kleurige jurken en gewaden en bezochten de barren en de winkels, net als de rest van de mensen. In Guanajuato zitten ze ineengedoken als een hoopje ellende op straat.
Nu wil ik niet de indruk wekken dat Guanajuato vol zwervers zit, want het zijn echt maar een stuk of 30 mensen ofzo. Echt maar heeel weinig en ze wonen niet in de stad, ze komen er alleen om te verkopen of te bedelen, rond een uur 18.00 's avonds gaan ze terug naar hun reservaten en zie je er geen een meer.
Na Creel het weekend doorgebracht in Mazatlan, waar het de internationale week van de motors was. Heeeerlijk, op iedere hoek van de straat 5 blinkende Harly's geparkeerd en de terassen vol met mannen in leren jackies met sikkie, bierbuik en zonnebril. En de prachtige boulevard was een grote carnavalsoptocht van de mafste, blinkendste en grootste Harly Davidsons en weet ik wat nog allemaal meer, weer die stoere kerels en met hun chickie achterop, nou ja, vrouwen van rond de 40 die hun dikke Mexicaanse kont in een veel te strakke short hebben geperst.
Dit was wel weer errug veel informatie over mij, mezelf en ik. Terwijl ik toch heeeeel benieuwd ben naar wat jullie in Nederland allemaal uitvoeren! Ik vind het superleuk om jullie mailtjes en berichtjes te ontvangen en ik hoop jullie allemaal even goed te spreken op terrasjes met een chela in de hand om eens goed bij te praten!
Heel veel succes met waar jullie dan ook mee bezig zijn, studie, werk, sport, wat dan ook en tot de volegende keer!
Besooooo,
Ilse
Hopelijk hebben jullie jullie paaseieren mogen zoeken onder een lekker lentezonnetje, voordat het druilige regenweer ons land weer grijs kleurde.
In het katholieke Mexico is Pasen, of Semana Santa, zoals het hier heet, een hele happening en de scholen krijgen dan ook 2 weken vrij! Hiervan heb ik natuurlijk even goed geprofiteerd. Ik heb weer een nieuw deel van Mexico leren kennen, het Noorden en de kust van Sinaloa dit maal. Hieronder een uitgebreid verslag.
Mijn lieve roomie en vriendin Karen is inmiddels mijn vaste reismaatje geworden. We hebben elkaar inmiddels heel goed leren kennen. Zo heb ik ontdekt dat Karen precies om de 5 uur honger krijgt, of we nu de hele dag in de bus zitten of met zware rugzakken sjouwen, ik kan precies voorspellen wanneer ze honger krijgt.
Maar goed, onze reis voor Semana Santa dus. De vraag was: waarheen?? Eigenlijk was het plan om met onze Duitse freundin naar het Zuiden te reizen (Chiapas, Oaxaca), maar zij was hem donderdagnacht als gesmeerd om een vriend van het vliegveld te halen, terwijl Karen en ik nog les hadden vrijdag. Karen was daar best pissig om en bovendien miste ze behoorlijk haar vrienden en familie in Chihuahua en dus wilde ze niet meer naar het Zuiden, maar naar het Noorden, naar huis! Ik protesteerde, ik wilde wel mooie plekken van Mexico zien en had al veel nare verhalen gehoord over het Noorden. We kwamen tot het volgende compromis: we zouden er een trip van maken. Het strand van Mazatlan zag er erg uitnodigend uit en op de route lag de Copper Canyon, wat mij heel vet leek. Zo namen we de bus naar Mazatlan waar we 3 dagen en twee nachten genoten van het strand, de Pacifische Oceaan en het uitgaanscentrum. El Pacifico is echt supermooi, op het strand enorme gekleurde schelpen en aangespoelde dode exotische zeebeesten en palmbomen en de zonsondergang is een plaatje, want de zee is in het Oosten. De barren zijn superhip, Bora Bora, was mijn favoriet en de stad zat vol met studenten die hun Semana Santa goed benutten, net als wij! Met pijn in het hard verliet ik Mazatlan om naar Chihuahua te gaan, maar aldaar was het ook een en al feest. De vrienden van Karen zijn echt super ' buena onda' en ze gaven feesten om Karen (en mij ook een beetje) welkom thuis te heten. Die feesten zijn in hun huizen, overigens, wat wel tof is, want de familie feest gewoon mee en broertjes en zusjes nodigen hun vrienden ook weer uit en zo is het wel een dolle boel! Van de 'inseguridad', de onveiligheid en het geweld heb ik niks, maar dan ook niks gezien. Wel heb ik de angst meegemaakt die in de stad heerst. Dit uit zich in strenge huisregels van Pa en Ma. Karen woont, zoals de meeste studenten in Chihuahua, nog thuis. Als ze uitgaat moet ze om 1.00 's nachts thuis zijn en ze mag nooit alleen de straat op, tenzij in haar autootjes met de deuren op slot snel even langs bij een vriendin. En dan nog bellen ze ieder uur op om te vragen waar ze is, wat ze doet en met wie. Ik voelde me heeeel erg onvrij en opgesloten, want ik ben natuurlijk gewend om in mijn piso in Nijmegen te doen en laten wat ik wil en hier en Mexico ben ik al helemaaaal zo vrij als een vogel. Even slikken voor mij dus, helemaal omdat ik het echt oneerlijk vind dat het broertje van Karen, Javier, 15 jaar oud, wel gewoon laat thuis mag komen of bij vrienden blijven crashen na feesten of spontaan het huis kan verlaten zonder gedetailleerd verslag van wat ie gaat doen. Dat is ook wel de cultuur van het Machismo, dat mannen zich wel redden in de samenleving en vrouwen bescherming nodig hebben. Karen zegt dat ze pas onafhankelijk van haar ouders kan leven als ze trouwt met een man. Maaaarrr dat is in Chihuahua, nu leeft Karen net zo vrij als ik in Guanajuato, voor haar dus echt een hele ervaring om net zo lang in de kroeg te kunnen hangen als je zelf wil!
Dussss na de feestdagen nog een week vakantie. Op naar de montañas van Copper Canyon! We boekten een nacht in een supergoedkoop hostel in het mooiste bergdorpje van de wereld: Creel. Daar huurden we een mountanbike en we gingen vol goede moed de bergen in. Flink trappen, maar ooo wat was het de moeite waard! We kwamen aan bij een meer, dat zo leek het, langwerpig was. We besloten een rondje om het meer te maken en terug te keren naar het dorp, dat leek wel een mooie route. Maar wat bleek halverwege, het meer was niet langwerpig, er was nog een enorm stuk aan vast, als in de vorm van een hoekstuk. Bovendien hield het bergpaadje ermee op en moesten we improviseren en onze bici over rotsen tillen en heftige afdalingen maken (want omkeren is voor mietjes). Ooo wat waren we blij en opgelucht toen we na 3 uur de hoofdweg zagen liggen en dus wisten hoe we terug moesten komen bij het dorpje. Ander hoogtepunt in Crees was het zien van indigenas, volkeren die nog leven zoals voor de Spanjaarden Mexico binnenvielen, die leefden in grotten. Ze leefden van hun kunstwerken die ze tradioneelgewijs maken en verkopen in het dorpje aan toeristen en ze hebben auto's, niet te geloven, hartstikke groot en hip. Deze indigenas hebben wel geld, in tegenstelling tot de indigenas die in Guanajuato op de straat hun maaltijd bij elkaar bedelen of drie appels en een avocado verkopen. En toch leven de indigenas in grotten en ze lijken daar erg gelukkig mee te zijn! Het is hoe ze al eeuwen leven en dat willen ze niet veranderen. De indigenas in het algemeen in Mexico zijn dus mensen die volgens het volksregister niet bestaan en veel mexicanen zouden graag zien dat ze ook echt verdwijnen, want ze zijn straatarm, leven van het stukje grond dat de regering ze ooit gegeven heeft en hebben geen scholing of enige kans op een baan. Echt heel onmenselijk vind ik, hoe deze volkeren behandeld worden, als beesten! Dus ik was erg onder de indruk van de rijke indigenas die in de grotten in Creel leefden. De 7000 bewoners van het bergdorpje accepteren bovendien deze indigenas wel en zien ze wel als een medemens, in tegenstelling tot de Guanajuatenses. In Creel liepen de indigenas trots rond in hun kleurige jurken en gewaden en bezochten de barren en de winkels, net als de rest van de mensen. In Guanajuato zitten ze ineengedoken als een hoopje ellende op straat.
Nu wil ik niet de indruk wekken dat Guanajuato vol zwervers zit, want het zijn echt maar een stuk of 30 mensen ofzo. Echt maar heeel weinig en ze wonen niet in de stad, ze komen er alleen om te verkopen of te bedelen, rond een uur 18.00 's avonds gaan ze terug naar hun reservaten en zie je er geen een meer.
Na Creel het weekend doorgebracht in Mazatlan, waar het de internationale week van de motors was. Heeeerlijk, op iedere hoek van de straat 5 blinkende Harly's geparkeerd en de terassen vol met mannen in leren jackies met sikkie, bierbuik en zonnebril. En de prachtige boulevard was een grote carnavalsoptocht van de mafste, blinkendste en grootste Harly Davidsons en weet ik wat nog allemaal meer, weer die stoere kerels en met hun chickie achterop, nou ja, vrouwen van rond de 40 die hun dikke Mexicaanse kont in een veel te strakke short hebben geperst.
Dit was wel weer errug veel informatie over mij, mezelf en ik. Terwijl ik toch heeeeel benieuwd ben naar wat jullie in Nederland allemaal uitvoeren! Ik vind het superleuk om jullie mailtjes en berichtjes te ontvangen en ik hoop jullie allemaal even goed te spreken op terrasjes met een chela in de hand om eens goed bij te praten!
Heel veel succes met waar jullie dan ook mee bezig zijn, studie, werk, sport, wat dan ook en tot de volegende keer!
Besooooo,
Ilse
-
21 April 2012 - 23:01
Stefan, De Buurman:
Nouw mooi verhaal , maar wat hier in de regio gebeurt is Gemert is weer kampion in de hoofdklasse geworden van boekel weet ik het nie. Ik ga morgen weer een rondje lopen want moet oefenen voor de vierdaagse .
Groetjes Stefan -
22 April 2012 - 07:12
Suzan:
Mooi verhaal Ilse! Fijn dat je niet zo veel van de onveiligheid in Chihuahua hebt gemerkt! In augustus gaan we eens goed bijkletsen op een terrasje (hopelijk nog in het zonnetje! ;)) Kus -
22 April 2012 - 10:27
Tante Elly:
Ha,Ilse,
Het lukt me niet om zo,n pagina,s vol te schrijven over wat hier in Boekel gebeurd,
Wel is het hartstikke leuk om van jou op de hoogte te blijven, en weet dat je al over de helft bent van je verblijf.
Ben ook benieuwd naar de verhalen van je vader als die langskomt.
Heel veel boekelse groetjes. -
22 April 2012 - 19:12
Mama:
Heey Ilse,
Eindelijk weer een verslagje op jouw site! Als ik het goed begrijp, dan zijn die Indigenos eigenlijk een soort zigeuners, niet? Wij zijn dit weekend met Mike mee naar Heiloo naar de T.C. geweest. Op zaterdag een koude, gure wind en regen daar aan zee; vandaag een lekker lentezonnetje! Het was weer heel gezellig, omdat er steeds meer rijders van fcc Wheels aan de topcompetitie meedoen. Britt bleef voor het eerst alleen thuis, kon ze alvast oefenen voor als ze op kamers gaat, volgend jaar! Boevendien moest ze gaan voetballen, in Venhorst: gewonnen met 5-2! De dames 2 van Boekel Sport worden dit jaar kampioen!!
Groetjes en dikke kus,
Mama Xxxx -
23 April 2012 - 07:45
Lindy En Bas:
Ha die ilse
Wat een lang maar leuk verhaal!!!
Je hebt het helemaal naar je zin daar lezen we. We zijn wel een beetje jaloers hoor!! Veel plezier nog en succes met je studie.
Liefs Lindy en Bas -
29 April 2012 - 21:23
Theresia En Eric:
Hoi ilse , nog bedankt voor het telefoontje op Eric zijn verjaardag, was een verrassing erg leuk om jou weer te horen naar lange tijd.
en je bent weer een ervaring rijker nu je in het noorden bent geweest en na die intensieve Bike tocht,
Wij hebben nu een lang weekend. de konningin viert haar verjaardag.
Gister zijn wij naar Open Errup geweest
we hadden een teahter show waar we helemaal uit ons dak konden gaan, hebben we vandaag dan ook nog last van. morgen gaan we toeren in onze rode frikadel je weet wel de oldtimer.
groetjes Eric en Theresia -
12 Mei 2012 - 19:03
Theo En Tonny :
hey ilse
wat schrijf je weer een indrukwekkend verhaal erg leuk hoor.
ome theo heeft inmiddels een nieuwe knie, maar het is een heftig gebeuren het valt nog erg tegen.
Bas en Lindy verwachten in sept. een baby leuk he?
vannacht heeft Britt bij ons geslapen, ze had een feest in elsendorp.
Heb je het ook leuk gehad met jullie pap en zijn maatje die zijn inmiddels weer naar de cross vertrokken denk ik.
tot ziens ilse en geniet van je avontuur in het grote mexico groetjes -
14 Mei 2012 - 21:23
Rina:
Hoi Ilse, jij vermaakt je daar wel, als ik al die verhalen lees. Kom je nog wel terug naar Holland? Mijn broertje met zijn maat zijn nu ook daar bij jou. Pas goed op ze en zet ze over 'n paar dagen weer op het goede vliegtuig naar huis terug. Groetjes uit Handel. -
18 Mei 2012 - 20:18
Karen Venegas:
Hola ilse! Aunque no entiendo muy bien tu lengua me encanta siempre seguir aprendiendo y ver como tu vez nuestro pais y la forma de vivir, este viaje a Chihuahua fue de lo mejor, asi conociste a mi familia y ellos a ti, en resumen todo se trata de compartir experiencias e intercambiar ideas para darnos cuenta que existen muchos pensamientos y culturas, algun dia voy contigo a conocer tu familia tambien.
Saludos (Y te voy a estar leyendo mas seguido)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
